Pompy cieplne przynależą do urządzeń, które czerpią energię płynącą z natury. Wymuszają przepływ ciepła z gruntu, powietrza lub wody. Pełen proces ocieplania domu przebiega zatem w dość przejrzysty sposób. Pompy ciepła mają wielostronne zastosowanie w budynkach mieszkalnych, klimatyzacji pomieszczeń, chłodnictwie, przemyśle spożywczym, nagrzewaniu lokali oraz ogrzewaniu wody do codziennego użytku. Dziś są szczególnie zaawansowanymi urządzeniami zwierającymi funkcję ogrzewania oraz chłodzenia.

Podstawowe informacje o pompach ciepła

Pompy ciepła pobierają energię m. in. z wiatru, opadów, a nawet fal morskich oraz transportują ją do systemu grzewczego lokalu, np. ogrzewania podłogowego. Klasyfikuje się je biorąc pod uwagę dwa fundamentalne kryteria: rodzaj dolnego źródła ciepła i system podnoszenia ciepłoty oraz ciśnienia. Pompy cieplne, które zdobywają energię z dolnego źródła ciepła rozróżnia się na: powietrzno – wodne, wodno – wodne, solankowo – wodne oraz pompy pobierające energię z odparowywania bezpośredniego oraz wody. Mając na uwadze następne kryterium, wyodrębnia się pompy sprężarkowe, sorpcyjne (absorpcyjne i adsorpcyjne) oraz Vuilleumiera. Potrafią pracować w rozkładzie monowalentnym i biwalentnym, inaczej jako indywidualne źródło grzewcze w budynku bądź w zestawieniu z innym źródłem, np. kotłem wybranego wariantu. Pompa ciepła monowalentna zaspokaja całkowicie zapotrzebowanie na ciepło, przykładowo. dużego domku jednorodzinnego, jednakże trzeba należycie sformułować projekt dostarczania energii. W przypadku układu równoległego znacząca jest temperatura „na świeżym powietrzu” oraz obciążenie pompy. W sytuacji, gdy ten drugi wyznacznik jest zbyt wysoki, regulator pompy włącza kolejne urządzenie do otrzymywania ciepła. Zespół alternatywny opiera się w skrócie na tym, że główna pompa grzewcza będzie podnosiła temperaturę bądź chłodziła pomieszczenia jedynie do ustalonej temperatury. Dogrzewanie przechodzi następnie np. na kocioł olejowo – gazowy. Ów typ ocieplania sprawdzi się znakomicie w domach z grzejnikami.

Czy warto zainwestować w gruntową pompę ciepła?

Wszystko właściwie zależy od tego, na jaki wariant pompy cieplnej się zdecydujemy. W sieci można znaleźć o nich sporo informacji, np. wpisując w jakąkolwiek wyszukiwarkę hasło „Pompy ciepła Toruń” albo „Pompa ciepła cena”. Pompa cieplna opierająca się na systemie woda – woda posiada dwa podstawowe elementy: studnię poboru oraz studnię zrzutową. Jej zaletami są: niewysoka dewastacja terenu, znikome uzależnienie od warunków pogodowych, równowaga ciepłoty źródła przez cały rok, względnie niskie koszty inwestycji przy istniejących zapasach wodnych, duży współczynnik efektywności. Pompa cieplna gruntowa posiada jednakże dosyć duże wymagania co do własności wykorzystywanej wody (twardość, zawartość manganu oraz żelaza), wysokie koszty zbudowania studni, pompa głębinowa podatna na awarie, okres eksploatacji maksimum do 20 lat, poprowadzenie badań sprawności studni (dla głębszych niż 30 m, trzeba uzyskać uprawnienie wodno – prawne. Dodatkowo w sytuacji, kiedy woda głębinowa jest „złośliwa chemicznie”, trzeba zabezpieczyć pompę w dobry system filtrów (a to tworzy kolejne koszty).

Czy nie lepiej zainwestować w pompę solanka – woda?

Pompa solanka – woda nierzadko jest powiązana z kolektorem gruntowym, przez który przepływa solanka. To naturalnie on odbiera ciepło z dolnego źródła cieplnego. Solanka jest wytwarzana z roztworu glikolu, niezamarzającego w nawet niezwykle niskich temperaturach. Ogólnie wykorzystuje się trzy typy kolektora: kolektor płaski, spiralny lub pionowy (inaczej sonda głębinowa).

• Kolektor płaski produkuje się z osobnych rurek polietylenowych, które montuje się na głębokości 1,5 do 2 metrów. Jego wytrzymałość jest zależna od rodzaju gleby. Im bardziej wilgotna oraz gliniasta, tym więcej przekaże ciepła. Innym źródłem grzewczym może być jezioro lub staw.
• Kolektor spiralny pracuje na analogicznych zasadach. Poszczególne jego podzespoły mają formę krętych zwojów. Umieszcza się je w wykopach o długości od 15 do 20 metrów.

Dużą zaletą kolektorów poziomych jest nieznaczny koszt inwestycji oraz łatwość wykonania. Wadami natomiast: brak możliwości sadzania drzew nad kolektorem, osłaniania ziemi nad nim przykładowo asfaltem albo kostką brukową, skrócenie czasu wegetacji roślin umieszczonych ponad nim, zajmowanie obszernej przestrzeni, większe nakłady na pompowanie glikolu. Jeżeli nie można przyłączyć kolektora poziomego, to należy zastanowić się nad sondą głębinową. Jej elementy posiadają wygląd pociągłej litery „U” i mogą być ulokowane od 30 do 150 metrów pod warstwą gleby. Plusem tego rozwiązania jest niezależność od pogody, duża ekonomiczność, niewysoki stopień destrukcji terenu, niższe koszty tłoczenia glikolu i opory hydrauliczne. Niestety nie można obyć się bez specjalnego sprzętu oraz upoważnień wodno – prawnych.

Co z sorpcyjnymi pompami ciepła?

Proces sorpcji to inaczej włączenie przez pewną ciecz drugiej cieczy bądź gazu. Kiedy nabywamy wodę mineralną gazowaną, to po wyeliminowaniu zakrętki uwolniony zostaje dwutlenek węgla. Przed wyeliminowaniem nakrętki z butelki był on w niej standardowo rozpuszczony. Jeśli chodzi o pompy ciepła sorpcyjne, współczesne można napotkać dwa rodzaje – absorpcyjne i adsorpcyjne. Pierwsze stosują niskociśnieniową parę, która zatrzymywana jest przez, np. wodę i podczas tego procederu wygenerowane zostaje ciepło. Drugie są współcześnie na etapie eksperymentów jeśli chodzi o stosowanie ich do nagrzewania domków jednorodzinnych oraz wielorodzinnych. Od dłuższego czasu wykorzystuje się je jako maszyny chłodnicze o bardzo dużej mocy. By maszyny cieplne sorpcyjne pracowały, muszą bazować na układzie próżniowym.

Szczegółowe informacje znajdują się pod linkiem – Pompa ciepła