Jednym z najważniejszych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego odpowiednie ocieplenie. Niepoprawna izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. W ciągu zimy, problemem może stać się oprócz niedogrzania pokoi pomimo dodatkowych źródeł ogrzewania, które również mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom nagrzeje się tak mocno, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka PUR -poliuretanowa oraz wełna mineralna ze szklanego lub skalnego włókna. Oba te sposoby mają swoje wady i zalety, jednak istnieje wiele czynników, wpływających na ich częste zastosowanie.

Pianka PUR

Pianka PUR jest jedną z form ocieplania domu, która charakteryzuje się głównie sposobem nakładania i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka szybko rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dopasowania się do każdego podłoża i wypełnienia wszelkich zakamarków. To sprawia, że ten sposób izolacji, daje wysoką gwarancję szczelnej ochrony oraz usuwa ryzyko powstawania mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa rodzaje: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa ma doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Kiedy wyschnie staje się bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do wchłaniania wody.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki PUR, poza doskonałym dostosowaniem do powierzchni, zalicza się w głównej mierze łatwa aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Mimo różnic pomiędzy pianką zamkniętokomórkową, a otwartokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim atutem, ponieważ jej użycie nie obciąża konstrukcji domu. Dodatkowo pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest również niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć głównie jej koszty. Za piankę świetnej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada też gorzej w przypadku odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, co oznacza, że jest łatwo zapalna, ale w płomieniu topi się i zwęgla, a po odjęciu ognia samoczynnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do korzystania z pianki z uwagi na zdrowie, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji i utwardzenia pianki, czyli od 48 do 72 godzin. Wtedy lepiej nie używać pomieszczenia, a przy aplikacji zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już szkodliwości.

Ocieplenie z wełny mineralnej

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Porządnie izoluje ciepło i ma doskonałą przepuszczalność. Dodatkowo odpowiednio ułożona, będzie na lata zatrzymywać swoje właściwości, których też jest wiele. Zwykle są to płyty, maty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i z reguły potrzeba zaaplikowania dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa typy wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Aby powstała płyta lub mata, dostarczony materiał topi się w wysokiej temperaturze, po czym rozwłóknia. Następnie, dodaje się specjalne żywice i nadaje właściwy kształt.

Wełna szklana jest lżejsza i ma większą sprężystość oraz ma trochę lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak obie mają wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny jest jej zupełna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest wspaniała izolacja akustyczna, o wiele lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza sposobowi wykonania i wadze. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w stosunku do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć możliwość nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt łatwo, jednak jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją wysuszyć, co może prowadzić do rozwoju pleśni i grzybów. Ważne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle położona, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To odbija się na utracie izolacyjności i powstawaniu mostków termicznych. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję budynku.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, zwłaszcza w czasie jej nakładania, dlatego tak jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, by była źródłem uczulenia w trakcie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje wady i zalety, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto wziąć pod uwagę najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy ryzyko wchłaniania wilgoci i samodzielnie zdecydować, które rozwiązanie jest najkorzystniejsze.

Sprawdź ocieplanie pianką – cena