Spisanie testamentu ma na celu przekazanie własnego dobytku jako następstwo śmierci. Testament jest pismem urzędowym, wewnątrz którego wskazuje się te osoby, jakie odbiorą spadek. Żeby testament był pełnomocny musi realizować kilka kryteriów zapisanych w prawie spadkowym. Przede wszystkim osoba zamierzająca przygotować testament, musi mieć zdolność czynności prawnych i przygotować go osobiście przy pełnej świadomości czynu. Testament ma moc jedynie w momencie otwarcia spadku, to znaczy po zgonie testatora. Wcześniej podzielnie dobytku na bazie testamentu jest niemożliwe. Zgodnie z prawem testator ma prawo zapisać testament w kilku formach, ale według każdej z nich należy zachować opisane prawem warunki.
Jakie wyróżniamy formy testamentu?
Testament własnoręczny – wybierając tę formę testator musi zapisać całą treść testamentu odręcznie i uzupełnić go pełną datą i podpisem. Równie niezbędne jest, by z zapisu w pełni można było stwierdzić, komu oddany zostanie majątek i w jakiej części, jeśli np. zostanie rozdzielony na więcej niż jedną osobę. W tej formie wykluczony jest wydruk z komputera.
Testament ustny urzędowy – spisuje się go najczęściej jako akt notarialny. Z doświadczenia notariuszy wynika, że warto jest wybrać tę formę testamentu, nie tylko patrząc na to, że notariusz zatroszczy się o poprawność dokumentu. Testamenty własnoręczne są często kwestionowane, kiedy dochodzi do kłótni pomiędzy spadkobiercami. Sporządzenie testamentu u notariusza daje pewność, że testament będzie prawidłowy . Sporządza się go w obecności dwóch świadków, którzy tak samo jak testator i notariusz zostawiają podpisy potwierdzające sporządzenie dokumentu. Innym dowodem jest również protokół zapisywany w ciągu spotkania.
Testament ustny szczególny – występuje tylko wtedy, gdy istnieje ogromne prawdopodobieństwo nagłej śmierci testatora. Dotyczy to okoliczności szczególnych np. ciężkiej choroby, epidemii, wojny. W tej formie testament może być sporządzony w równoczesnej obecności 3 świadków i musi być spisany, a następnie podpisany przez przynajmniej dwóch świadków.
Istotne jest również to, że każdy testament okaże się nieobowiązujący jeśli testator sporządzi go pod przymusem albo pod wpływem błędu, czyli jeśli nie zostanie sporządzony świadomie i z w własnej woli. Co więcej testament zawiera wolę jednej osoby, ze względu na to nie może być spisany np. przez małżonków wspólnie.
Przygotowywanie testamentu u notariusza w kancelarii notarialnej daje korzyści
Notariusz powinien odmówić spisania testamentu jeśli tylko nie jest pewien, czy testator chce go sporządzić pod przymusem albo nie jest całkowicie świadomy swojego czynu. Jeżeli nie ma w tej kwestii wątpliwości, na równi z podstawową zaletą – gwarancją, że przygotowany u notariusza testament jest zgodny z prawem i pełnomocny, wyróżniamy również inne korzyści wynikające ze sporządzenia testamentu w formie aktu notarialnego.
Dzięki pomocy notariusza spisanie dokumentu nie powinno być skomplikowane, a dodatkowo jego postanowienia będą czytelne i nie pozostawią wątpliwości pod względem woli testatora. Testament przygotowany u notariusza będzie trudniejszy do podważenia w momencie kłótni między spadkobiercami oraz osobami trzecimi, jakie nie zostaną uwzględnione w testamencie.
Ponadto, warto mieć na uwadze, że wszelkie akty notarialne przygotowane u notariusza muszą być przechowywane w kancelarii notarialnej. Wszystkie osoby uczestniczące otrzymują zaledwie odpis. Dzięki temu oryginał przechowywany jest bezpiecznie i nawet jeżeli odpis się zniszczy albo zgubi, bez większych przeszkód można odebrać kolejny u notariusza.
Spisanie testamentu u notariusza pozwala też na umieszczenie go w Rejestrze Testamentów. To baza danych, dzięki której spadkobiercy mogą ustalić, w której kancelarii notarialnej znajduje się testament, gdzie są uwzględnieni. W Rejestrze nie ma treści testamentu, a wiadomość o tym, że konkretna osoba w ogóle sporządziła testament nie może zostać ujawniona do końca jej życia. Rejestr właściwie pomaga odkryć miejsce testamentu, a sam wpis jest darmowy, własnowolny i w każdej chwili można z niego zrezygnować.
Czy w testamencie można zapisać na kogoś konkretną rzecz?
Przekazanie konkretnej rzeczy majątkowej jest możliwe tylko przy zastosowaniu testamentu w formie aktu notarialnego i tylko poprzez zapis windykacyjny. Decydując się na taki zapis u notariusza, możemy przekazać przedmiot majątkowy (np. samochód, mieszkanie, obraz itp.), prawo majątkowe zbywalne, a nawet przedsiębiorstwo lub gospodarstwo rolne. Istotne jest, by w chwili otwarcia spadku ten konkretny przedmiot należał do spadkodawcy, inaczej taki zapis będzie nieważny.
Czy da się odwołać testament?
Pełnoprawnym testamentem jest ten sporządzony jako ostatni, dlatego najprostszym sposobem na odwołanie dokumentu, jest przygotowanie nowego. W nowym dokumencie sporządzonym u notariusza, zaznacza się odwołanie poprzedniego. Jeżeli nie będzie tego wskazania nowy testament odwołuje poprzedni o tyle, o ile nie są ze sobą zgodne. Innym sposobem jest zniszczenie testamentu albo pozbawienie go cech, od których zależy jego ważność. Testament zostać unieważniony tylko częściowo albo w całości.
]]>Po odejściu bliskiej osoby, przykładowo współmałżonka bądź brata, na ogół dostajemy spadek. W wybranych sytuacjach niesłychanie cieszy on spadkobierców, gdyż wiąże się ze znacznymi profitami. Wtedy musimy bezwarunkowo uiścić podatek do odpowiedniego urzędu, gdyż wspomnianą sprawę reguluje akt prawny z dnia 23 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn. Powinniśmy wspomnieć, iż możemy nabyć w spadku nie tylko pieniądze i wszelkie nieruchomości, ale również niespłacone zobowiązania. Jeśli krewny nie spłaci ich w czasie swojego życia, po niedługim czasie przechodzą na kolejnych członków rodziny. Można się przed tym niewątpliwie zabezpieczyć, przykładowo wyrzekając się spuścizny podpisując właściwą umowę. Dobrze jest udać się do profesjonalnego prawnika, który wyjaśni nam meandry prawa i poradzi, w jaki sposób trzeba postępować.
Obiektem opodatkowania mogą być dla przykładu: dziedziczenie tradycyjne, dziedziczenie zapisanego w testamencie, zachowek (w przypadku kiedy dziedzic został pominięty w testamencie), depozyty finansowe (w owym przypadku zmarły rodzic lub małżonek powinien złożyć tzw. dyspozycję w wypadku śmierci), fundusze inwestycyjne, jak i pełen kapitał znajdujący się w innym kraju (lecz w tym przypadku w czasie otwarcia spadku nabywca musi posiadać polskie obywatelstwo bądź być polskim płatnikiem).
Trzeba zapłacić ponadto podatek wówczas, kiedy uprawomocni się rozporządzenie sądu w sprawie dziedziczenia. Słowem, jeśli sąd dopuści uzyskanie spadku. Jeśli wynajmujemy w niniejszej sprawie adwokata, wówczas on musi obowiązkowo nam powierzyć orzeczenie sądu. Identycznie jest wtedy, gdy akt notarialny uwierzytelniający nabywanie spadku zostanie zarejestrowany.
Jest mnóstwo sytuacji życiowych, w jakich krótko mówiąc nie powinniśmy regulować podatku od spuścizny czy darowizny. W kodeksach ujmuje się trzy klasy podatkowe. Do pierwszej kwalifikuje się najbliższa rodzina: żona, matka i ojciec bądź dziadkowie. Do drugiej zaliczają się dzieci siostry, ciotki lub współmałżonkowie rodzeństwa. Do trzeciej grupy zaliczają się pozostali nabywcy spadku. Stawki wolne od podatku są wprowadzane zgodnie z klasą, do jakiej został zaliczony następca. Dla pierwszej kategorii jest to opłata niemal 10.000 zł, dla drugiej – ponad 7.000 zł, natomiast dla trzeciej – niemal 5.000 zł. W sytuacji, jeśli wartość spuścizny nie przekroczy podanych powyżej kwot, w ogóle nie musimy przedstawiać dodatkowych załączników do urzędu skarbowego.
Natomiast, jeżeli zdobędziemy spadek, jakiego wartość jest znacznie wyższa niż opłata zwolniona od podatku, w takiej sytuacji powinniśmy dostarczyć oświadczenie podatkowe. Należy wykonać to w urzędzie położonym w rejonie zamieszkania spadkobiercy w przeciągu jednego miesiąca od dnia usankcjonowania wyroku sądu. Następnie odbierzemy konkretną decyzję urzędu o wartości podatku, który należy uiścić w przeciągu dwóch tygodni. Podatek waha się w obrębie od kilku do kilkunastu procent i jest uzależniony od zakwalifikowania do konkretnej klasy podatkowej.
Jednomyślnie z przepisami każdy spadkobierca ma możność zaniechania nabycia spadku, np. w sytuacji, kiedy po zmarłym bracie zostają jakiekolwiek niespłacone zobowiązania. Na podstawie kodeksu cywilnego (art. 1048) spadkobierca w niektórych przypadkach może zatwierdzić umowę z ewentualnym spadkodawcą, w której zrzeka się dziedziczenia. Wskazaną umowę musimy przyjąć przed otwarciem spadku i jest ona sporządzana na wypadek śmierci spadkodawcy. Ugodę musimy koniecznie zatwierdzić u rejenta, ponieważ w innym przypadku nie będzie miała mocy prawnej.
Należałoby mieć na uwadze, iż jednym z podstawowych skutków rezygnacji z dziedziczenia jest pełne odrzucenie z dziedziczenia dzieci, wnuków oraz następnych członków rodziny. W ogóle nie możemy ponadto w owej sytuacji pobrać zachowku.
Po zrzeczeniu się przejęcia dóbr można prosić o odnowienie takiego prawa w dwóch okolicznościach:
1. Spadkodawca umieszcza nas w testamencie – tutaj w zasadzie nie chodzi o otrzymywanie majątku z ramienia ustawy, tylko o dziedzictwo z mocy testamentu.
2. Można iść kolejny raz do rejenta oraz zaaprobować umowę o wznowienie prawa do dziedziczenia.
Każdy z nas ma przywilej do spisania testamentu i odłączenia z niego poszczególnych członków rodziny, np. takich, którzy nigdy nie interesowali się naszym losem. Ponadto jedyną osobą wpisaną do testamentu może być osoba spoza rodziny. Zachowek przysługuje dzieciom, wnukom, osobom w związku małżeńskim i rodzicom, którzy:
Jeśli zaciekawił Cię niniejszy tekst, wejdź w odnośnik po prawej stronie – Adwokat Toruń – a wynajdziesz znacznie więcej informacji, m.in. konsultacje prawne.
]]>W Polsce osoba mająca posadę notariusza zajmuje wyjątkowo istotną pozycję, bowiem wcale nie jest tylko – jak to się powszechnie stwierdza – osobą, której mogą zaufać obywatele, lecz także kimś, kto perfekcyjnie rozeznaje się w tajnikach prawa. Notariusz jest więc przedstawicielem publicznym – analogicznie jak mundurowy – i jego celem jest dbanie o interesy Klienta. Do notariusza zazwyczaj wędruje się z konkretną sprawą i powinniśmy mieć ze sobą wszystkie konieczne dokumenty. Te, które będą przez niego skonstruowane są rozpatrywane jak dokumenty oficjalne oraz mają tzw. moc prawną. Inaczej mówiąc, to co było w nich przez strony zatwierdzone wchodzi w życie. Nikogo więc nie powinno zastanawiać, że do kancelarii notarialnej bezwzględnie należy wziąć, przykładowo umowy zawarte w bankach, testament czyli umowę nabycia lokalu.
Najważniejszym zadaniem notariusza jest robienie wszystkiego jednogłośnie z przepisami prawa, odpowiednio z uzyskaną widzą oraz kompetencjami. Mówiąc w skrócie nie może więc dojść do „pogwałcenia” przepisów, gdy osoba pełniąca funkcję notariusza intencjonalnie wyzyskuje swoich Klientów wdrażając liczne „uchybienia” oraz zniekształcenia. Każdego notariusza obowiązuje Kodeks Etyki Zawodowej, jaki bezpośrednio określa to, jak na przykład rejenci powinni postępować.
Umowy, które sporządzamy na własne potrzeby, m in. umowę najmu działki, potwierdzenie o pełnomocnictwie albo pisma o wydaniu darowizny, mówiąc w skrócie nie są objęte obowiązkowym poświadczaniem przez rejenta. Zwyczajowo figuruje w odpowiednich miejscach pieczęć notariusza, jeżeli zależy nam na tym, by podnieść pozycję oraz uczciwość konkretnego dokumentu. Ściślej mówiąc – wcale nie ma takiego przymusu, nie powinniśmy denerwować się o kolejne zaświadczenia.
Krajowe prawo przewiduje też takie sytuacje, w których rejent jest po prostu niezbędny. Można do nich zaliczyć akty, jakie bez jego pieczątki są przyjmowane za nieważne.
Dokumenty nabycia oraz sprzedaży wszystkich nieruchomości – apartamentów, domków jednorodzinnych, działek przeznaczonych pod budowę domu, gruntów agrarnych, działek hobbystycznych itd.
Przekazanie darowizny, w przypadku kiedy ofiarą jest nieruchomość
Oświadczenie woli, czyli testament
Umowa małżonków o osobnych majątkach, a więc tzw. intercyza
Podzielenie spadku, w przypadku kiedy mieści się w nim jakaś nieruchomość
Oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie
Wyliczone u góry dokumenty powinny mieć koniecznie pieczątki oraz autograf notariusza. Pozostałe nie muszą mieć wyglądu aktu notarialnego, można sporządzać je w swobodny sposób. Trzeba wspomnieć, że przede wszystkim umowy zaakceptowane przed notariuszem naprawdę są zgodne z literą prawa.
Jeśli mamy na względzie spółki handlowe, wówczas muszą one zawierać w asyście notariusza, przykładowo zgromadzenie wspólników, papiery dotyczące majątku zakładowego, dokumenty tyczące się przejęcia poprzez partnera wyznaczonej części udziałów.
Przygotowanie umowy w Kancelarii Notarialnej oraz uzupełnienie jej pieczęcią i podpisem notariusza podlega właściwym stawkom. Są one stosunkowo wysokie, jednakże zależą zwłaszcza od wartości przedmiotu umowy. Jeśli ktokolwiek pragnie odsprzedać posiadłość wartą parę milionów złotych, wtedy powinna liczyć się z ogromnymi kwotami. Ostateczna taksa jest wskazana poprzez Ministra Sprawiedliwości, jednakże faktycznie jest ona duża. Rejenci mówiąc w skrócie nie są zobowiązani do używania największych taks, zaś co najważniejsze – rywalizacja pomiędzy kancelariami sama wymusza ich obniżenie. Do rejenta idziemy zazwyczaj w niesamowicie ważnych sprawach, zatem takich które wymagają uwierzytelnienia poprzez osobę trzecią czy pragniemy przechować pokaźną sumę pieniędzy.
Prócz tego, iż rejent musi obowiązkowo pobrać za własną działalność honorarium, musimy sfinansować podatek, m in. od darowizny oraz uregulować opłaty sądowe. Stawki te są przenoszone poprzez rejenta adekwatnemu urzędowi skarbowemu lub sądowi. Na każdym papierze powinniśmy dobrze sprawdzić, co powinniśmy opłacić. Bardzo często Klienci piszą do Kancelarii w Toruniu i pragną natychmiast zdobyć informacje mówiące o tym, ile dokładnie wynoszą poszczególne opłaty. Wyłącznie w przypadku taksy notarialnej jest szansa negocjacji opłaty, ponieważ na różne inne należności osoba mająca posadę notariusza zwyczajnie w ogóle nie ma wpływu.
Po pierwsze – notariusze krótko mówiąc nie mogą podejmować się działań, które przeszkadzałyby w którymkolwiek sensie w pełnieniu zadań osoby zaufania publicznego. Rejent absolutnie nie może więc zajmować się handlowaniem, pośrednictwem (przykładowo w nabywaniu działek) czy poradami w biznesie.
Po drugie – absolutnie nie może podejmować zatrudnienia bez wiedzy izby notarialnej, może to być jednak zawód pracownika uczelni, pedagoga lub będącego skupieniem obu.
Po trzecie – pod jednakową nazwą jest w stanie pracować kilku notariuszy (m in. w formie spółki cywilnej) chociaż z ograniczoną odpowiedzialnością.
Jeżeli chcesz wiedzieć o wiele więcej, kliknij w odnośnik obok – Kancelaria notarialna
]]>