Jednym z najistotniejszych elementów w trakcie budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może skutkować poważnymi problemami. Zimą, problemem może stać się oprócz niedogrzania pokoi pomimo dodatkowych źródeł grzewczych, które również mają swój koszt, a także występująca z czasem wilgoć i pleśń. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak mocno, że upał wewnątrz będzie nie do wytrzymania, co z kolei może wiązać się z kosztami klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych kilka sposobów na ocieplenie domu. Do jednych z najchętniej wybieranych należą pianka poliuretanowa (PUR) i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te formy mają swoje wady i zalety, jednak jest wiele czynników, oddziałujących na ich częste zastosowanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest jedną z form ocieplania domu, wyróżniającą się głównie sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w postaci natrysku, pianka stopniowo rozrasta się, ze względu na co ma możliwość dopasowania się do wolnej przestrzeni oraz wypełnienia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ta metoda izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz zmniejsza ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa dzieli się na dwa rodzaje: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa posiada świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Po wyschnięciu jest bardzo twarda, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a dzięki swojej elastyczności dostosowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do wchłaniania wody.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza szczelnym dopasowaniem do podłoża, zalicza się w głównej mierze łatwa aplikacja oraz wysoki poziom izolacji termicznej. Mimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, poziom wodoszczelności w przypadku obu jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest niewątpliwie wielkim plusem, dlatego że jej użycie nie obciąża konstrukcji domu. Dodatkowo pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, ze względu na co nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest także dobra w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba dodać przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się więcej pieniędzy, niż na przykład za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada też gorzej pod względem odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się oraz zwęgla, ale po odjęciu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do korzystania z pianki ze względów zdrowotnych, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwy charakter ma miejsce tylko w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie korzystać z pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest równie często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Bardzo dobrze izoluje ciepło oraz ma doskonałą przepuszczalność. Ponadto odpowiednio położona, będzie przez lata zachowywać swoje właściwości, których także jest wiele. Zazwyczaj są to płyty, maty lub połacie materiału, które dostosowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która tworzona jest ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. Aby powstała mata lub płyta, dostarczony materiał roztapia się w odpowiedniej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dokłada się specjalne żywice oraz nadaje odpowiedni kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma nieco lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga mają wysoką jakość oraz bardzo zbliżone właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym atutem jest wspaniała izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też zauważyć, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt łatwo, jednak jeżeli tak się stanie, trudno jest ją wysuszyć, co może przyczyniać się do powstawania grzybów i pleśni. Istotne jest zatem użycie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może zostać źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w czasie jej zakładania, dlatego tak jak w przypadku pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, żeby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR czy wełna mineralna

Zarówno pianka PUR jak i wełna mineralna mają swoje zalety i wady, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma tworzywami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najistotniejsze czynniki, takie jak ceny ognioodporność, ciężar czy ryzyko pochłaniania wilgoci i samemu zdecydować, jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.